مروری بر جنگ ایران و اسرائیل از آتش‌بس ناپایدار تا زمزمه‌های گذار، در پسِ دود و آتش تهران
لوکزامبورگ - 24 ژوئن 2025
در حالی که آتش جنگ مستقیم میان حاکمان تهران و اسرائیل به نقطه‌ای حساس رسیده بود و موشک‌ها بر آسمان تهران و تل‌آویو حکایت از تقابل آشکار میان دو دشمن دیرینه داشتند، ناگهان اعلام آتش‌بس از سوی دونالد ترامپ (Donald Trump) رئیس‌جمهور ایالات متحده، ورق بازی را موقتاً برگرداند. اما این آتش‌بس نه حاصل یک توافق منطقه‌ای فراگیر، بلکه نتیجه دخالت قدرتی فرامنطقه‌ای است که خود نیز در بحران شریک است. آتش‌بس برقرار شد، اما در همان لحظه نیز با نقض‌هایی از سوی هر دو طرف همراه بود.
آتش‌بس یا فرصت تنفس برای جمهوری اسلامی؟
بسیاری از تحلیل‌گران بر این باورند که جمهوری اسلامی در حال استفاده از این آتش‌بس برای بازآرایی نیروها و تثبیت قدرت در داخل است. موج دستگیری فعالان سیاسی، انسداد اینترنت، سانسور شدید اخبار، و تلاش برای ایجاد هراس در میان مردم از تکرار جنگ، نشان می‌دهد که حکومت ایران نه در مسیر صلح، بلکه در مسیر حفظ بقای خود در شرایط بحران قرار دارد.
در همین حال، حمله به تأسیسات هسته‌ای و مراکز نظامی جمهوری اسلامی از سوی اسرائیل و ایالات متحده در هفته‌های گذشته، ضرباتی کم‌سابقه بر پیکره ماشین سرکوب این رژیم وارد کرده است. انفجارها در نزدیکی تهران، حملات به پایگاه‌های موشکی و سایبری، و شلیک مستقیم موشک به اهداف کلیدی، نشانه‌هایی است از تغییر معادله در سطح امنیتی.
در این میان، شاهزاده رضا پهلوی کجای این ماجراست؟
همزمان با افزایش فشارهای داخلی و خارجی بر جمهوری اسلامی، شاهزاده رضا پهلوی (Reza Pahlavi)، تنها چهره ملی مورد اعتماد بخش گسترده‌ای از مخالفان رژیم، در حال فعال‌سازی گام‌های عملی برای گذار از جمهوری اسلامی است. منابع نزدیک به حلقه‌های اپوزیسیون اعلام کرده‌اند که در هفته‌های گذشته تیم‌هایی از حقوق‌دانان، تکنوکرات‌ها، ارتشی‌های سابق، و فعالان جامعه مدنی با دفتر شاهزاده جلساتی فشرده داشته‌اند.
طرح اولیه «انتقال قدرت به حاکمیت مردم» در حال نهایی شدن است. در این نقشه راه، بر مواردی چون بازگشت ارتش به نقش بی‌طرف ملی، انحلال نهادهای امنیتی نظامی وابسته به بیت رهبری، و برگزاری انتخابات آزاد تحت نظارت بین‌المللی تأکید شده است. شاهزاده، در سخنانی در آخرین نشست عمومی‌اش اعلام کرده بود:
«ما باید از دل ویرانه‌های جمهوری اسلامی، یک ایران آزاد، سکولار، و متعهد به حقوق بشر بسازیم.»
آیا ارتش و مردم آماده‌اند؟
در حالی که رسانه‌های وابسته به رژیم از پیروزی‌های موهوم سخن می‌گویند، واقعیت در خیابان‌ها متفاوت است. بسیاری از مردم، به‌ویژه در شهرهای بزرگ مانند تهران، اصفهان و شیراز، شب‌ها را در ترس از حملات هوایی، بی‌برقی، یا بازداشت شبانه می‌گذرانند. ولی برخلاف آنچه حکومت انتظار دارد، این فشارها منجر به اطاعت عمومی نشده، بلکه بر خشم عمومی افزوده است.
اطلاعات غیررسمی حاکی از نارضایتی گسترده در بدنه ارتش و حتی نیروهای انتظامی است. اگرچه سپاه پاسداران همچنان حلقه امنیتی قدرت را در دست دارد، اما چهره‌های مستقل نظامی در حال ارسال پیام‌هایی به اپوزیسیون برای فراهم شدن مقدمات انتقال قدرت هستند.
هشدار درباره فریب صلح‌طلبی جمهوری اسلامی
منتقدان رژیم هشدار می‌دهند که جمهوری اسلامی بارها در گذشته از شعار «گفت‌وگو» و «صلح» برای فریب افکار عمومی استفاده کرده و در پشت پرده به سرکوب درون‌مرزی و سازماندهی مجدد ساختار قدرت خود پرداخته است. اکنون نیز، خطر آن است که حکومت از این آتش‌بس برای سرکوب آخرین رمق‌های جامعه مدنی بهره ببرد.
در چنین شرایطی، اگر اپوزیسیون و جامعه جهانی لحظه‌ای در پیگیری روند گذار تعلل کنند، ممکن است دوباره شاهد تثبیت وضعیتی باشیم که دهه‌هاست ایران را در باتلاق سرکوب، جنگ‌افروزی و انزوا نگاه داشته است.
آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، یک فرصت نادر برای مردم ایران است تا با همبستگی ملی، نافرمانی مدنی، و همراهی نیروهای نظامی مستقل، راه را برای پایان قطعی جمهوری اسلامی باز کنند. جنگی که رژیم آغاز کرده، می‌تواند پایانی باشد بر خودکامگی آن، اگر ملت ایران این لحظه تاریخی را به فرصتی برای رهایی تبدیل کند.
شاهزاده رضا پهلوی، به‌عنوان صدایی قابل اعتماد، اکنون بیش از هر زمان دیگری باید حمایت داخلی و خارجی را تجمیع کند، چرا که تاریخ، فرصت‌ها را به آنان می‌بخشد که آماده‌اند.
آخرین نطق رسمی دوک اعظم هنری در مراسم روز ملی لوکزامبورگ؛ «تا واپسین روز سلطنت، به وظیفه‌ام عمل خواهم کرد»
لوکزامبورگ - 24 ژوئن 2025
صبح دوشنبه 23 ژوئن 2025 در سالن فیلارمونیک شهر لوکزامبورگ، دوک اعظم هنری (Henri, Grand-Duc de Luxembourg) آخرین نطق رسمی خود را به‌عنوان رئیس کشور در چارچوب مراسم غیرنظامی روز ملی ایراد کرد؛ سخنرانی‌ای که با احساساتی عمیق همراه بود و لحظه‌ای تاریخی در حافظه ملت به ثبت رساند.
او در آغاز سخنان خود گفت:
«این روز ملی برای من سرشار از احساسات و سپاسگزاری است.»
در این سخنرانی که به مناسبت آخرین حضور رسمی وی در جایگاه دوک اعظم انجام شد، وی اعلام کرد که پس از ۲۵ سال خدمت، در تاریخ سوم اکتبر سال جاری از مقام سلطنت کناره‌گیری خواهد کرد و تاج و مسئولیت را به پسر ارشد خود، شاهزاده گیوم (Prince Guillaume) خواهد سپرد.
از وفاداری به خدمت تا آمادگی برای انتقال قدرت
دوک اعظم در بازگویی مسیر سلطنتش، به روزی اشاره کرد که ۲۵ سال پیش سوگند وفاداری یاد کرد: «در آن روز، همانند امروز، با عزم راسخ و احترامی عمیق برای خدمت به کشور، کار خود را آغاز کردم.»
او در ادامه افزود که در تمام این سال‌ها هرگز تنها نبوده است:
«همسرم، دوشز اعظم ماریا ترزا (Maria Teresa, Grande-Duchesse) در کنار من بوده؛ با عشق، تعهد و حس انسان‌دوستی‌اش. او با فعالیت‌های بشردوستانه‌اش، ارزش‌هایی چون همبستگی و انسانیت را که در قلب هویت ملی ما قرار دارد، تجسم بخشید.»
او در ادامه با اشاره به فراز و نشیب‌های این مسیر مشترک گفت:
«در بسیاری از مواقع، ما قدرت و انگیزه‌ای نو از اعتماد و حمایت شما مردم گرامی دریافت کردیم تا بتوانیم به انجام وظایف‌مان ادامه دهیم.»
پیشرفتی پایدار بر پایه سنت و نوآوری
دوک اعظم در نطق خود، از توسعه کشور سخن گفت:
«لوکزامبورگ امروز کشوری مدرن، پویا و جهان‌وطنی است که در عین حال به ریشه‌ها و ارزش‌های خود وفادار مانده است. ما با هم این هارمونی میان سنت و نوآوری را ساخته‌ایم و با هم ادامه‌اش خواهیم داد.»
او خاطرنشان کرد که عبور از بحران‌های مالی، همه‌گیری کرونا و تنش‌های بین‌المللی تنها به واسطه همبستگی اجتماعی و رهبری مدبرانه دولت‌های مختلف ممکن بوده است.
در ادامه، تحولات کشور در طول ۲۵ سال سلطنت او مرور شد:
«اقتصاد کشور متنوع‌تر شده، دانشگاه لوکزامبورگ تأسیس گردیده، تحقیقات علمی توسعه یافته و ما با جسارت و دوراندیشی در حوزه‌های نوینی چون فناوری فضایی، داده‌محور و ابررایانه‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌ایم.»
او همچنین بر اهمیت حفاظت از محیط‌زیست و توازن میان اقتصاد و اکولوژی تأکید کرد و از نقش فعال کشور در صحنه بین‌المللی سخن گفت:
«ما نقش خود در اروپا و جهان را تقویت کرده‌ایم و همواره زبان صریحی در دفاع از صلح، همکاری و عدالت بین‌المللی داشته‌ایم.»
نگاهی به آینده با اعتماد به نسل جوان
دوک اعظم هنری در ادامه با اشاره به تصمیمش برای کناره‌گیری، به ستایش از پسرش پرداخت:
«در این سال‌ها، گیوم وفاداری، دانش و وابستگی‌اش به کشور را اثبات کرده است. او آماده و مشتاق است که مسئولیت بزرگ را بر عهده گیرد. در کنار او، شاهدخت استفانی (Princesse Stéphanie) نیز با قلبی پر از احساس و اعتقاد در انجام وظایف سلطنتی مشارکت می‌کند. خوشحالم که آن‌ها دست در دست یکدیگر، با عشق و تعهد در خدمت لوکزامبورگ خواهند بود.»
او همچنین از جوانان کشور خواست تا نقش خود را در آینده ایفا کنند:
«شما انرژی، قدرت و امید فردا هستید. با خلاقیت، مسئولیت‌پذیری و نگاه جهانی خود، کشور را به جلو خواهید برد.»
وداعی با احساسات، سپاسی از دل
در پایان سخنرانی، دوک اعظم با صدایی آمیخته به احساس گفت:
«ملت عزیز، من وظیفه‌ام را تا آخرین روز سلطنت انجام خواهم داد؛ با باور، تعهد و جان‌فشانی. آری، سوم اکتبر استعفا خواهم داد، اما تا پایان عمر، به میهن‌مان دلبسته خواهم ماند.»
او در پایان، همراه با دوشز اعظم ماریا ترزا، از مردم سپاسگزاری کرد:
«از صمیم قلب سپاسگزاریم؛ برای اعتماد، برای حمایت و برای تمام دیدارها، گفتگوهای صمیمانه و لحظاتی که با هم داشتیم. همه این‌ها، زندگی من و وظیفه‌ام را غنا بخشید.»
پس از پایان سخنان، حضار در سالن فیلارمونیک با ایستادن و تشویق ممتد، از رئیس کشور قدردانی کردند. گفته می‌شود در آن لحظات، چشمان ماریا ترزا پر از اشک شده بود... و بی‌گمان، او تنها کسی نبود که چنین احساسی داشت.
نخست‌وزیر لوکزامبورگ در آستانه روز ملی: «لوکزامبورگ، سرزمین رویاهای مشترک و ارزش‌های بنیادین»
لوکزامبورگ - 24 ژوئن 2025
لوک فریدن (Luc Frieden)، نخست‌وزیر لوکزامبورگ، در آستانه روز ملی این کشور، با ایراد نطقی ملی، مردم لوکزامبورگ را به اتحاد، پایداری در ارزش‌ها و مشارکت در آینده‌ای مشترک فراخواند.
او در آغاز سخنان خود با یادآوری موقعیت خاص امسال، تأکید کرد: «۲۳ ژوئن، نه‌تنها روزی است برای گرامی‌داشت وحدت ملی، بلکه امسال، معنای ویژه‌ای نیز با خود دارد؛ از یک‌سو جشن ۲۵ سال سلطنت دوک اعظم هنری (Henri, Grand-Duc de Luxembourg) و از سوی دیگر، تحولات عمیق جهانی که ما را به تأمل فرا می‌خواند.»
صلح و آزادی؛ ستون‌های اصلی لوکزامبورگ
فریدن در نطق خود، بنیان‌های اساسی جامعه لوکزامبورگ را یادآور شد:
«ما کشوری را بنا کرده‌ایم که در آن هیچ‌کس از جنگ نمی‌ترسد، جایی که رفاه ساخته می‌شود و هر فرد می‌تواند به آینده‌ای عادلانه امیدوار باشد.»
او ضمن اشاره به بحران‌هایی چون جنگ در اوکراین و بی‌ثباتی در خاورمیانه، خاطرنشان کرد که صلح، آزادی و دموکراسی هرگز مفاهیمی تضمین‌شده نیستند:
«هیچ چیز ارزشمندی بدون تلاش به‌دست نمی‌آید، نه برای یک کشور و نه برای مردم آن. این اصول نیازمند تعهدی روزمره‌اند.»
از کشور تا ملت؛ تفاوتی در جوهره
نخست‌وزیر لوکزامبورگ در ادامه سخنان خود، تمایز میان کشور و ملت را چنین توضیح داد:
«کشور با جغرافیا و مرزهایش تعریف می‌شود؛ اما ملت، بر پایه رؤیاها و ارزش‌های مشترک شکل می‌گیرد. ملت ما داستانی دارد و پروژه‌ای برای آینده. ما با اعمال، سخنان و تصمیمات‌مان، هر روز به این ملت معنا می‌دهیم.»
او تأکید کرد که لوکزامبورگ نه‌تنها سرزمینی دموکراتیک و آزاد است، بلکه کشوری است گشوده به جهانیان:
«ما از همه کسانی که می‌خواهند در این پروژه مشترک سهیم شوند، استقبال می‌کنیم. تفاوت‌ها را نه به‌عنوان مانعی، بلکه به‌عنوان فرصتی برای گسترش افق‌هایمان می‌بینیم.»
روز ملی، روز تمام مردم
فریدن با اشاره به نقش پررنگ مهاجران در ساختار اجتماعی کشور، اعلام کرد:
«به همه کسانی که از سرزمین‌های دیگر به اینجا آمده‌اند تا زندگی و کار کنند، می‌گوییم: لوکزامبورگ برای رؤیاهای شما، برای ایده‌ها و مشارکت‌تان باز است. این روز ملی، جشن شما نیز هست.»
او همچنین به افتخارات ملی اشاره کرد و از چهره‌های برجسته لوکزامبورگی در عرصه‌های مختلف تجلیل نمود:
«در ورزش با تام هابشاید (Tom Habscheid) و پاتریزیا فان در وکن (Patrizia van der Weken)، در سینما با ویکی کریپس (Vicky Krieps) و کریستل هنون (Christel Henon)، در موسیقی با لورا تورن (Laura Thorn) و گاست والتزینگ (Gast Waltzing) و با تمام کسانی که مایه افتخار کشور ما هستند.»
احترام به سلطنت، نگاه به آینده
فریدن در پایان سخنرانی خود از نماد ملی کشور، دوک اعظم هانری و خانواده سلطنتی تجلیل کرد و گفت:
«امشب ما ملت خود را گرامی می‌داریم؛ و دوک اعظم را، که نماد این ملت است.»
او سخنان خود را چنین به پایان برد:
«زنده باد دوک اعظم!
زنده باد دوشز اعظم، ولیعهد و بانوی ولیعهد و تمامی اعضای خانواده سلطنتی!
زنده باد لوکزامبورگ!
زنده باد اروپا!»
تجربه یا مدرک تحصیلی؛ کدام‌یک در لوکزامبورگ اولویت دارد؟
لوکزامبورگ - 24 ژوئن 2025
در سال‌های گذشته، مدرک تحصیلی یکی از اصلی‌ترین معیارهای استخدام در بسیاری از کشورها، از جمله لوکزامبورگ، به شمار می‌رفت. اما امروز، این معیار سنتی زیر سؤال رفته و تجربه کاری و مهارت‌های عملی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته‌اند.
با این حال، طبق نتایج نظرسنجی منتشر شده توسط وب‌سایت تخصصی Moovijob.com در سال ۲۰۲۵، هنوز ۲۴ درصد از کارفرمایان، مدرک تحصیلی را عامل «ضروری» در فرآیند استخدام می‌دانند.
این پرسش مطرح می‌شود که آیا مدرک تحصیلی همچنان نقش کلیدی در استخدام ایفا می‌کند، یا اینکه در برابر معیارهایی چون تجربه حرفه‌ای و مهارت‌های فردی (soft skills) جایگاه خود را از دست داده است؟
افزایش مدارک دانشگاهی و تغییر معادله رقابت
تا چند سال پیش، تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به‌مراتب کمتر بود و داشتن مدرک به‌خودی‌خود امتیازی رقابتی به‌شمار می‌رفت. در آن دوران، مدرک دانشگاهی به‌عنوان سندی معتبر برای اثبات توانایی علمی و تخصص فردی عمل می‌کرد و شانس یافتن شغل را به شکل محسوسی افزایش می‌داد.
اما با گسترش دسترسی به آموزش عالی، اکنون بازار کار با موجی از متقاضیان بسیار تحصیل‌کرده مواجه است. بسیاری از افراد دارای مدارکی فراتر از نیاز واقعی موقعیت‌های شغلی هستند. نتیجه آن است که صرفِ داشتن مدرک دیگر مزیت رقابتی محسوب نمی‌شود و متقاضیان باید توانایی‌های خود را از راه‌های دیگری به اثبات برسانند.
تجربه کاری و مهارت‌های نرم در کانون توجه
در فضای امروز، بسیاری از شرکت‌ها به‌جای تمرکز صرف بر مدارک تحصیلی، به‌دنبال مهارت‌های مشخص، تجربه میدانی و قابلیت‌های رفتاری هستند. یکی از مهم‌ترین انتقادهایی که به نظام آموزشی مطرح می‌شود، فاصله زیاد محتوای آکادمیک با نیازهای واقعی بازار کار است.
بر اساس این دیدگاه، آموزش‌های نظری نمی‌توانند افراد را برای چالش‌های محیط کار آماده کنند. به همین دلیل، اهمیت تجربه کاری و مهارت‌های انسانی مانند رهبری، ارتباط مؤثر، خلاقیت، انعطاف‌پذیری و کار گروهی روزبه‌روز افزایش می‌یابد.
در واکنش به این انتقادها، بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی تلاش کرده‌اند تا با افزودن دوره‌های کارآموزی و برنامه‌های تحصیل همزمان با کار (formation en alternance)، زمینه کسب تجربه حرفه‌ای دانشجویان را فراهم کنند.
در عین حال، کارفرمایان در ارزیابی متقاضیان، بیش از پیش به معیارهایی مانند مهارت‌های رفتاری و توانایی عملی استناد می‌کنند. به‌ویژه در شرکت‌های کوچک و نوپا (start-up)، انعطاف‌پذیری و چندمهارتی بودن، امتیازی بزرگ به‌شمار می‌رود.
در لوکزامبورگ، توانایی صحبت به چند زبان یک مزیت اساسی است. این کشور دارای سه زبان رسمی است: لوکزامبورگی، فرانسوی و آلمانی. در نتیجه، تسلط به چند زبان نه‌تنها عامل تسهیل ادغام اجتماعی و حرفه‌ای است، بلکه در بسیاری از موقعیت‌ها یک الزام محسوب می‌شود.
به گفته مشاوران کاریابی و استخدام :
«داشتن مدرک در بسیاری از حوزه‌ها مانند سلامت، ساختمان، مالی، آموزش و ارتباطات ضروری است، اما این فقط یک پایه نظری است. تجربه کاری است که باعث تعمیق دانش می‌شود و مسیر پیشرفت حرفه‌ای را هموار می‌کند.»
در این میان، مهارت‌های فنی یا همان hard skills شامل توانایی‌های تخصصی نظیر برنامه‌نویسی، حسابداری یا تسلط به زبان خارجی هستند. در مقابل، soft skills مهارت‌های انسانی و اجتماعی‌اند که برای موفقیت در محیط کاری حیاتی هستند.
تعادل میان مدرک و تجربه
یافته‌های نظرسنجی Moovijob.com در سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که ۲۴ درصد از کارفرمایان مدرک را «ضروری»، ۴۰ درصد آن را «مهم اما قابل جبران با تجربه» می‌دانند. این ارقام گویای آن هستند که مدرک تحصیلی اگرچه می‌تواند پایه‌ای علمی و روشی فراهم آورد، اما به‌تنهایی تعیین‌کننده در استخدام نیست.
اهمیت مدرک بستگی زیادی به حوزه کاری دارد. در رشته‌هایی نظیر تجارت، ارتباطات و فناوری اطلاعات، تجربه عملی و مهارت‌های فنی اغلب ارجح هستند. در مقابل، در حرفه‌هایی مانند پزشکی، مهندسی، حقوق یا امور مالی، داشتن مدرک رسمی شرط ورود به بازار کار است.
با این وجود، برای متقاضیان باتجربه اما فاقد مدرک، شانس موفقیت به نگرش کارفرما و سیاست استخدامی آن بستگی دارد. یکی از مشاوران استخدام می‌گوید:
«در ۲۰ سال گذشته، ارزش مدارک تغییر کرده است. اگر فردی تجربه کافی و قابل اثبات داشته باشد، این می‌تواند جای مدرک را بگیرد، به شرط آنکه در رزومه و مصاحبه به‌درستی بازنمایی شود.»
در سوی دیگر، یک مدیر منابع انسانی می‌افزاید:
«من شخصاً تجربه مرتبط را بر مدرک ترجیح می‌دهم. اما اگر سیاست شرکت بر استخدام افرادی با مدرک کارشناسی ارشد باشد، آن‌گاه در شرایط مساوی، فردی انتخاب می‌شود که مدرک مناسب را دارد.»
نتیجه‌گیری
با آنکه مدرک دانشگاهی هنوز در بسیاری از حوزه‌ها اعتبار و اهمیت دارد، اما دیگر به‌تنهایی برای موفقیت در بازار کار کافی نیست. تجربه، مهارت‌های انسانی و توانایی انطباق با واقعیت‌های محیط کاری، عوامل تعیین‌کننده‌ای برای استخدام در لوکزامبورگ امروز محسوب می‌شوند. یافتن تعادل میان این عوامل، کلید موفقیت در دنیای شغلی مدرن است.
